Woeste westkust met seals en Pancake rocks

Vandaag namen we afscheid van Liz en Chris in de Edens Lodge. Het was een prima verblijf, maar toch zijn wij niet zo'n fan van een lodge..

We gaan vandaag naar Hokatika, verder naar beneden langs de westkust. We hebben al gehoord dat het slechter weer zou worden. Het weer aan de westkust is vaak onstuimigdoor invloed van  de zee. ( Tasmanische Oceaan) 

Maar bij ons vertrek was het nog heerlijk weer, we nemen onderweg een ontbijtje en gaan rijden. We hadden ons voorbereid en wisten waar we moesten stoppen voor iets bijzonders te zien.

De weg ging weer door woest gebergte, bos, rivieren en pittige wegen. Het is allemaal heel anders dan het Noordereiland, en je ziet er veel minder auto's. Onze eerste bezienswaardigheid  was een swingbridge gemaakt door de golddiggers van de early days. Beetje commercieel, je moest €6,-  betalen,  maar dat was het absuluut waard. Zelfs een beetje eng, niks voor Yvonne :-).. En het was erg warm, we maakten ook een korte wandeling langs de Buller rivier. 

We gingen verder, we aten onderweg een fresh made ( just how we like it) hamburger, lekker! En zagen 3 jonge meiden met enorme rugtassen  die een lift zochten, de andere kant op dan wij moesten.. Zonde, de meisjes stonden daar maar en niemand nam ze mee. 

Wij rijden door,we kwamen langs een zeeleeuwen colonnie, een beschermd gebied, waar je van een afstand mooi kan kijken kijken naar die beesten. Veel hebben jongen deze tijd, zo schattig ze liggen lekker in de zon en de golven beuken op de rotsen en kust.. 

Zo anders deze wilde en ruwe kust, niks geen mooi blauwe water en witte stranden. Gewoon meters hoge golven en mistig weer.

Ook kwamen we langs de beroemde Pancake rocks. En helaas daar begon het te regenen, we liepen nog wel in onze korte broek, maar regenjas aan. De Pancake rocks zij erg apart, een soort van opgestapelde pannenkoeken . 

We komen dan aan bij onze nw stek, het regent ondertussen en het is frisjes we hebben een cabin 50 meter van het strand. Een soort luxe blokhut. Leuk!
We besluiten om te eten in het dorpje en gaan over het strand ( wij helden!) lopen ( 15 min), op het strand ligt heel veel drijfhout uit het bos, de Rivieren nemen dit mee. En de zee dropt dit op strand. Je weet niet wat je ziet. Houtstronken en bomen. Beetje surrealistischen Apocalyptisch 'the end of days'  drijfnat komen we aan in Hokatika waar we heerlijk de catch of the day hebben gegeten en een flesje Riesling nuttigen.  

En zeik zeik zei nat kwamen we thuis...in onze cabin..

 Je zou bijna de verwarming aanzetten :-)